آموزش صبر به کودکان

در صورتیکه این موضوع را فرا نگیرند به دو گرفتاری ممکن است دچار شوند. یکی اینکه امروز را به فردا ترجیح می دهند و هیچ کاری برای آینده خود انجام نمی دهند و خوشی های زودگذر باعث بدبختی آنها در آینده می شود. دیگر اینکه از ترس از آینده، همه وقت امروز خود را صرف تلاش طاقت فرسا کرده و از امروز خود نیز در حد معقول و بجا لذت نمی برند و همه چیز را برای آینده نگه می دارند.

باید به کودکان آموخت که با صبر، پاداش بهتری فرا می رسد و نه اینکه با صبر حق آنها ضایع شده و همه چیز از دست می رود. اما روش آموزش صبر از این قرار است که از تولد تا ۱۴ ماهگی نیاز کودک باید بلافاصله برآورده شود تا کودک احساس اطمینان و امنیت کند. از ۱۴ ماهگی تا دو سالگی بهتر است نیازهای ضروری کودک برآورده شود و در مواردیکه امکان دارد چند ثانیه تا چند دقیقه ای با تاخیر نیازهای او را برطرف سازیم.

اما بعد از ۲ سالگی در بیشتر موارد پدر و مادر باید از فرزند بخواهند که یک تا دو دقیقه منتظر بماند. باید توجه داشته باشیم حتماً باید به قول خود عمل کنیم تا کودک بیاموزد که پاداش صبر او در آینده ثمر میدهد و نیز این تمرینی است برای صبر در کوردک.

از ۳ سالگی به بعد باید در هر کاری از ثانیه تا دقیقه، ساعت و روز صبر کند. مثلاً اگر فرزند ۳-۴ ساله چیزی از ما خواست به او بگوییم که اجازه بده من اول دستهایم را بشویم یا از اتاق چیزی بردارم یا ... و بعد به خواسته او عمل کنیم. این تاخیرها بسته به ظرفیت کودک و مهارت پدر و مادر متفاوت می باشد.

اگر بدرستی بین ۳ تا ۶ سال این تمرین صبر انجام پذیرد، باعث می شود که در آینده انتخاب و ترجیح فرزند دلبند ما بر مبنای آینده و توام با استفاده مناسب از زمان حال باشد. کارهای خوب را امروز انجام می دهد و از زندگی در حال لذت برده و در آینده نیز ثمره صبر و کوشش خود را می بیند.

در یک تحقیق تعدادی کودک ۵-۶ ساله را در اتاق تنها نشانده و یک بسکویت به آنها داده و از آنها خواسته شد که بسکویت را نخورند تا بعداز چند دقیقه بسکویت دیگری به آنها بدهند و هردو را بخورند. بعضی از بچه ها بسکویت را خوردند، بعضی نیم خور کردند و بعضی هم نخوردند. چندین سال بعد نتیجه آزمون ورودی همین کودکان را بررسی کردند و دیدند کسانیکه صبر بیشتری داشتند نمره قبولی انها بسیار بالاتر بوده است.