در اين سنين، كودك از نظر جسمي، اجتماعي و رواني، شناختي و حتي عاطفي رشد سريعي دارد. از آنجا كه كودكان در حال رشد هستند و اجزاي گوناگون بدن آنها همچون استخوانها، دندانها، عضلات و سلولهاي خوني در حال كامل شدن هستند.
بنابراين در مقايسه با بزرگسالان به نسبت وزن بدنشان به مواد مغذي بيشتري نياز دارند. يك كودك پيش دبستاني از نظر دريافت غذا كاملاً وابسته به ديگران است. او از عادات غذايي والدين و ساير افرادي كه مراقبتشان را بر عهده دارند، پيروي ميكند.
در پايان 2 سالگي رشد جسمي و مغزي كاهش مييابد و به طور مشابه نيازهاي تغذيهاي و اشتها نيز كم ميشود. در حوالي 2 تا 5 سالگي متوسط افزايش وزن كودك 2 كيلوگرم و افزايش قد كودك 7 سانتي متر در هر سال افزايش مييابد و شكم جلو آمده كودك صاف شده و بدن او لاغرتر ميشود.
كاهش طبيعي اشتها در اين سنين اغلب موجب ايجاد نگراني در مادر ميشود و بايد به والدين اطمينان داد كه اگر رشد طبيعي است، كودك به ميزان كافي غذا دريافت ميكند.
اگر غذا به كودك در محيط آرام داده شود، پذيرش غذا از سوي كودك بهتر خواهد شد. وعدههاي غذايي اصلي و ميان وعدهها بايد با توجه به زمان اشتهاي كودك سرو شوند. به علاوه بهتر است وعدههاي غذايي متعدد اما كم حجمي در طول روز به كودك داده شود.
بر اساس قاعده كلي و كاربردي، مقدار غذاي كافي كه بايد به كودك داد، يك قاشق سوپ خوري به ازاي هر سال از سن كودك است و غذاي بيشتر بايد مطابق با اشتهاي كودك باشد.
دماي زياد غذا از طرف كودكان پذيرفته نميشود. بسياري از كودكان غذاي ولرم را ترجيح ميدهند، همچنين زيبايي و نظم را بايد در ارائه غذا به كودك در نظر گرفت.
به كودكان نبايد 5/1 ساعت قبل از وعدههاي غذايي اصلي، موادي غذايي مانند تنقلات داده شود. چون حتي ميان وعدههاي كوچك نيز ممكن است، موجب كم غذا خوردن وي، در هنگام وعدههاي غذايي اصلي شود. كودك اگر با ساير افراد خانواده غذا بخورد، هم آداب غذا خوردن را ياد ميگيرد و هم با تقليد از ديگران به امتحان كردن غذاهاي تازه تشويق ميشود.
|